Koninklijke Orkestvereeniging Symphonia

Henk Briër, dirigent van 1966 tot 2001

Nieuwe locatie: de Prinsekerk

Het volgende jubileumconcert ter gelegenheid van het 130-jarig bestaan vond nog plaats in een nagenoeg uitverkochte grote Doelenzaal met als hoogtepunt het Te Deum van Dvorak. Helaas werd het steeds duidelijker dat dit het laatste concert in de Doelen zou worden, voorzover het de normale uitvoeringen betrof. Het hanteren van reële huurprijzen door de Doelen bleek niet meer haalbaar te zijn voor Symphonia en zo viel het besluit de concerten voortaan in de Prinsekerk te geven.

'Symphonia wijkt uit naar Prinsekerk'

Ondanks de gunstige ligging, nabij het Centraal Station, liet de publieke belangstelling voor concerten op deze nieuwe locatie van begin af aan te wensen over. Een volgend openbaar optreden vond plaats in Ahoy tijdens de manifestatie Meedoen in Rotterdam, waar Symphonia zich als orkest wilde presenteren in de hoop hiermee nieuwe leden te kunnen aantrekken. Maar ook hier was de belangstelling niet groot. Aan het einde van het seizoen 1992/1993 belegde het bestuur een bijeenkomst waarop de leden met elkaar van gedachten konden wisselen over de koers en de mogelijkheden van het orkest in de toekomst.

Het concert op 10 december 1995 had een bijzonder tintje vanwege het feit dat Henk Briër dertig jaar lang voor het orkest stond. Het programma was samengesteld op grond van de persoonlijke voorkeur van de dirigent. Zijn voorliefde voor de opera kennende was het dan ook geen al te grote verrassing dat een deel van het programma hiermee was gevuld.

Dankzij het bijzondere karakter van dit concert was er ook weer eens een recensie te lezen in het Rotterdams Dagblad die in het algemeen een zeer positief beeld gaf van de prestaties van de solisten en het orkest. Ondanks het feit dat er nog steeds veel interessante werken bij Symphonia tot uitvoering kwamen, vaak met bekende solisten, hadden de recensenten de laatste jaren steeds minder belangstellig getoond. Verschenen er vroeger soms wel vijf recensies, nu moest men het stellen met hoogstens twee.