Het 90-jarig jubileum vierde Symphonia in 1952 onder meer met de Burleske van Richard Strausss. De NRC-recensent constateerde dat Symphonia in dit technisch bijzonder moeilijk stuk een fraaie Strauss-klank had gelegd. Ook was hij zeer lovend over de pianosolo, gespeeld door de blinde Rotterdamse pianist Johan Verster. Een feilloze techniek en een volkomen beheersing van de aanslag kenmerkten het spel van deze toonkunstenaar. 3) De opbrengst was voor het Blindeninstituut en het Nederlands Geleidehondenfonds.
Sinds 1952 veranderde Symphonia langzaam maar zeker van koers. Zo voerde het orkest steeds vaker waardevolle klassieke partituren uit die in vergetelheid waren geraakt. Daarnaast droomde de vereniging van een centrale uitleenbibliotheek voor amateur-orkesten, maar dat bleek financieel niet haalbaar.
Een ander probleem was de beperkte repertoirekeuze, want ieder lid wilde wat te doen hebben. Daarom werden er vaak romantische stukken gespeeld. Maar ook op het gebied van de moderne muziek had het 88 man sterke orkest, waarvan nu 35 dames deel uitmaakten, een reputatie hoog te houden.