De pauze was afgestemd op `weldadigheid met genoegen': stevige prijzen
voor gehemelte strelende spijzen en dranken ten bate van 'Nederland
helpt Indië'
. Het publiek kon bijvoorbeeld genieten van likeur,
Zeeuwse appelwijn en allerlei lekkernijen van banketbakker Jansse.
Bovendien was er een tombola met talloze prijzen. De pauze duurde dus
lang.
Daarna speelde het orkest de Symphonische Rhapsodie over het Wilhelmus
van Jules Zagwijn, met medewerking van de Christelijke
Oratoriumvereniging. Dit moderne stuk werd door sommigen geestdriftig
ontvangen maar door anderen opgevat als een belediging van "ons
schone volkslied"
. Hoe de Hebriden-ouverture van Mendelssohn had
geklonken was de recensent niet bekend, want de lengte van deze mooie
avond ging zijn begrip van een concert iets te boven. 1)
Het tweede concert op 8 mei 1946 was ten bate van SIMAVI (Steun In Medische Aangelegenheden Voor Inheemschen). Behalve een concert van Symphonia en de gebruikelijke tombola was er een kindermiddag met het zangspel Verleden en Heden, opgevoerd door Diaconessen. Verder werden de kinderen vermaakt met goochelen, poppenkast en een sprekende pop, terwijl de moeders in de Rivièrahal een kopje thee met een gebakje of een likeurtje 'savoureerden'. De opbrengst die dag voor Simavi was maar liefst negenduizend gulden.
Wim Jansse dichtte over dit concert in het jaarverslag:
Er was een rijke keuze dranken Oude klare, cognac en wijn; Een glaasje van dit kost'lijk goedje En blazers spelen ééns zo fijn .