inhoudsopgave
Tijdbalk
Georg Rijken, dirigent van 1896 tot 1936
Een orkest met deftige lieden
Secretaris Frits Pot, in een jubileumboekje uit 1952 mijmerend over het tijdperk Rijken:
De repetities vonden in die tijd plaats in de bovenzaal van Tivoli aan de Coolsingel waar men via de monumentale ingang, de 'fluwelen' marmertrappen, het grote bovenportaal en de brede deuren bij Symphonia kwam met allemaal deftige lieden. De hoboïst, de oude heer Hakkert, bleek nogal eens een vuil rietje te hebben, namelijk altijd als in plaats van de juiste toon er een eierleggende haan door het repetitielokaal kukelde.
Georg Rijken, altijd geduldig, stopte dan even en het (denkbeeldige) vuiltje werd met zorg weggeblazen. Dan ging het weer (er volgden namelijk 18 maten rust voor de hobo's) tot het volgende vuiltje. Maar op het concert, als de heer Hakkert tweede blies, dan liep alles gesmeerd?
De klarinet was van de heer Kolkmeyer, die niet altijd op de repetities kwam (dat kwam eigenlijk niemand). Hij stemde piano's voor Rijken en de Lange en kòn niet altijd. Trombone blies notaris Verlinden, die tijdens zijn ernstige ziekte tegelijkertijd aan longensport moest doen en bedrust moest houden. Dat was niet zo'n eenvoudige opgave. Hij vond de oplossing door op zijn bed trombone te gaan blazen.
Ook de stichter van de tegenwoordige auto-school Eilers blies trombone. Alle auto's van toen hadden van die toeters zoals je ze tegenwoordig niet meer ziet of hoort. Ik denk dat zijn trombone hem op het idee van de autoschool gebracht heeft. Hij blies blijkbaar nogal eens naast zijn toeter en op het haar-arme hoofd van de trompettist Jules Schoonheyt, want die blies ter repetitie meestal met zijn (bol)hoedje op 't hoofd.
Veel blazers hadden we toen nog niet. Het Residentie-orkest leende ons in die dagen de overige blazers. Als ik die rekeningen van toen nazie... En Anna de Groot, waar moet ik die plaatsen. Ze toetst, strijkt, veegt en zuigt, en doet allerlei wat een ander niet doet (of doen wil).7
Onder Rijkens dirigentschap traden veel bekende solisten op zoals de pianist Jan Odé (1906-1991), die op twintigjarige leeftijd bij Symphonia debuteerde met een eigen scherzo.
